هفتادوسومین فستیوال فیلم ونیز با نمایش فیلم 76 دقیقه و 15 ثانیه با عباس کیارستمی، برای بزرگداشت این فیلمساز جهانی ایران، شامگاه چهارشنبه دهم شهریور ماه آغاز شد.
به گزارش روابط عمومی فیلم، تالار بزرگ دارسنا ونیز ، میزبان فیلمسازان و مدیران دیگر جشنواره ها از سراسر جهان، منتقدان و ستاره‌های سینما بود که در ایتالیا گردهم آمده بودند تا در نمایش ویژه‌ی افتتاحیه این جشنواره با یاد عباس کیارستمی شرکت کنند.
این مراسم با اکران دو فیلم کوتاه نمایش داده نشده از عباس کیارستمی همراه بود. "مرا به خانه ببر" فیلم سیاه و سفید 16 دقیقه‌ای و یک بخش از فیلم "24 فریم" که کیارستمی مراحل پایانی آن را در طول دوره درمان در بیمارستان و منزلش به پایان رسانده بود، نمایش داده شد.
این نمایش با استقبال و ابراز احساسات شدید عاطفی حاضران همراه بود.
پیش از نمایش این فیلم 76 دقیقه و 15 ثانیه با عباس کیارستمی، آلبرتو باربرا – رییس فستیوال ونیز- از عباس کیارستمی یاد کرد و از تفاوت او با دیگر فیلمسازان به لحاظ نوع فیلم‌سازی‌اش و تنوع کاری و چرایی برگزاری بزرگداشتی در این سطح، سخن گفت.
سپس احمد کیارستمی – فرزند عباس کیارستمی – و سیف اله صمدیان کارگردان فیلم 76 دقیقه و 15 ثانیه با عباس کیارستمی - را دعوت به سخنرانی کرد.
احمد کیارستمی به خاطرات حضورش در سال 2005 مراکش سر کلاس فیلمسازی عباس کیارستمی و مارتین اسکورسیزی برای دانشجویان مراکشی و آمریکایی اشاره و از رابطه خاص دو فیلم ساز جریان ساز سینمای جهان یاد کرد و گفت، تنها کسی را که در دنیا می شناختم که می‌توانست کاری کند که برای بزرگداشت پدرم چه در ونیز چه در سایر نقاط جهان، فیلم شایسته‌ای داشته باشیم، سیف‌اله صمدیان بود؛ همانطور که قبلا در پاریس در مراسم بزرگداشت پدرم هم گفتم، او در سفرهای داخل و خارج از ایران و برنامه های مشترک با صمدیان، معتقد بود مقابل دوربین او حضوری آسوده و با اطمینان و آرامش دارد. در شرایطی که اصولا از مقابل دوربین کسی بودن پرهیز می‌کرد و معذب بود.
او اضافه کرد، همین نوع شناخت باعث شد، مطمئن باشم حتا اگر شرایط زمانی درخواست برای ساخت چنین فیلمی مناسب نباشد، می‌توانم از صمدیان بخواهم از تصاویر مربوط به این سالها، فیلمی را در این مدت محدود زمانی آماده کند.
در ادامه سیف‌اله صمدیان – فیلمساز و عکاس – گفت: هم خوشحالم که اینجا هستم هم خوشحال نیستم. خوشحالم از اینکه به نام سینما دور هم جمع شدیم و یک فیلم می‌بینیم و خوشحال نیستم که این فیلم به نام کیارستمی است و اصلا دوست نداشتم این فیلم به نام او و به یاد او باشد.
صمدیان عنوان کرد: امروز نمیخواهم حتا یک کلمه درباره کیارستمی خاطرات سه دهه رفاقت و همکاری با او صحبت کنم؛ اما فکر می‌کنم همه حرف‌های پنهان در ذهن و قلب و روح من در تک تک پلان‌های این فیلم نفوذ کرده است. اگر نیست، از ضعف من است و اگر هست مطمئن باشید از قدرت من نیست؛ حتما از قدرت انرژی حضور کیارستمی در لحظات ثبت شده در دوربین است که به این فیلم امکان ساخته شدن داد.
دبورا یانگ – منتقد و نویسنده سرشناس نشریه ورایتی امریکایی و که سالها دبیر جشنواره تائورمینا در ایتالیا بوده است، هم در باره این فیلم گفت، اصلا فکر نمی‌کردم فیلمی درباره کیارستمی ببینم که همه حساسیت‌ها و ویژگی‌های فیلمسازی کیارستمی در آن رعایت شده باشد. او تاکید که همین امروز درباره این فیلم و دو فیلم کوتاه کیارستمی گزارش مفصلی خواهم نوشت.
سرژ توبیانو، رییس سینما تک پاریس که به تازگی استعفا داده، و تی‌یری فرمو -رییس جشنواره کن و مدیر بنیاد لومیرها - هم در سالن حضور داشتند.
تی‌یری فرمو، گفت این یک مستند واقعی است و لحظات نابی از عوالم بسیار خاص و کارهای متنوع هنری او - کیارستمی- را در خود دارد.
او همچنین فیلم را برای جشنواره اش در لیون – فرانسه - که همزمان با جشنواره پوسان - ماه اکتبر سال 2016- برگزار می‌شود، دعوت کرد .
یکی دیگر از منتقدان قدیمی ایتالیا هم عنوان کرد، من بسیار با جرات اعلام می‌کنم که زیباترین شکل از شروع یک جشنواره را شاهد بودم. جشنواره ونیز بهترین انتخاب را برای شروع داشت.